โดย: อภิชาติ ไสวดี
ใช่ที่ว่าโลกมีด้านมืดและเลวร้าย
ซ่อนเงื่อนงำมากมายต่อการค้นหา
มีเหลี่ยมคูมีสันคมคอยชักพา
ให้เราหลงติดมายาถลำตัว
ผู้ซึ่งอาจมองเห็นความจริงโลก
หรือเพียงคิดคำแต่งโศลกบอกดีชั่ว
กระตุ้นเตือนด้วยถ้อยคำอันน่ากลัว
ว่าอย่าได้เมามัวในกลอุบาย
แล้วอย่างไรกันเล่าที่กล่าวบอก
ขู่คุกคามตะคอกอย่างโหดร้าย
ก่นด่าว่าผู้คนยังงมงาย
ฤาห่าเหี้ยไม่ห่างหายจากถ้อยคำ
เข้าใจได้ว่าอยากเปลี่ยนหัวใจมนุษย์
ให้เป็นความบริสุทธิ์สู่มิติลึกล้ำ
ให้เรียนรู้ แสวงหาให้จดจำ
จึงพร่ำบอกจึงตอกย้ำอยู่ร่ำไป
แต่จะเป็นไปได้อย่างไรกัน
เมื่อเคียดแค้นจนตัวสั่นจนหวั่นไหว
กราดเกรี้ยวเคี้ยวเข็ดปะทุไฟ
ถ้อยคำก็ว่างไรจากความงาม
เหลือความสาแก่ใจในคั่งแค้น
ไม่เหลือเปลือกเหลือแก่นให้ไถ่ถาม
หรือมีเหลือเศษซากแห่งถ้อยความ
ที่โน้มนำคนฝ่าข้ามไปเรียนรู้
จะเปลี่ยนโลกด้วยความก้าวร้าว
ก็ดูเหมือนโง่เขลาอย่างไรอยู่
มีความจริงหรือคิดเอาพอเฝ้าดู
ก็เหมือนคำข้างข้างคูคูอยู่แค่นั้น
หรืออาจใช้ความอ่อนโยนของถ้อยคำ
และอ่อนน้อมเพื่อน้าวนำอย่างสร้างสรรค์
ด้วยรักด้วยเข้าใจด้วยแบ่งปัน
ด้วยความงามที่มอบให้กันอย่างเข้าใจ
อาจเพียงความอ่อนโยนอันจริงแท้
ที่พอจะเปลี่ยนแปรมนุษย์ได้
ก้าวไปสู่การเติมเต็มจากภายใน
เพื่อเรียนรู้ความหมายใหม่อันงดงาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น