ทางที่ต้องพานพบ
ทางที่ดีมักไม่ใช่ทางที่เย้ายวน
แต่ทางที่คอยเชิญชวนส่วนใหญ่ร้าย
มันอาจดูงดงามด้วยกลอุบาย
แต่ทั้งหมดความหมายเพียงเสพสำราญ
และมันมักเริ่มต้นด้วยสุข
มีความทุกข์เป็นที่สุดเมื่อก้าวผ่าน
และเป็นหายนะชั่วกาลนาน
ถึงมันยังคล้ายแสนหวานก็ตามที
อย่างไรได้ผู้คนต่างชอบทางนั้น
ดินแดนที่เสกสรรด้วยแสนสี
วิจิตรอลังการจรดฟ้า-ปฐพี
แล้วก็เชื่อว่านั่นดีที่สุดสำหรับเรา
เพราะทางที่ทรงค่าไม่เย้ายวน
เมื่อเดินอยู่บนความผันผวนปนเศร้า
มีสุขอยู่บ้างจากเมื่อยังเยาว์
ค่อยเรียนรู้พบความโง่เขลาในวันเวลา
ว่ากันว่าทุกข์ทำเราแกร่ง
ค้นพบความเมื่อขัดแย้งเผชิญปัญหา
ความขาดพร่องก่อร่างต่อปัญญา
และมันเต็มคุณค่าเมื่อผ่านไป
เราจะเลือกทางใดเพื่อออกเดินทาง
ด้วยหัวใจที่เปราะบางประคองไว้
ก้าวต่อก้าวเหนื่อยยากอยู่เพียงใด
และไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ต้องพานพบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น